Tarsus’ta Şehit Mustafa Mahallesinde Çöp konteyırlarının yanında uzun zamandır gözümüze çarpan Suriyeli çocuklar ile konuşma şansı yakaladık.

Onlar Suriye’de yaşanan iç savaştan kaçarak topraklarımıza gelen yüz binlerce mülteciden sadece bir kaçı, Topraklarını özlüyorlar ve burada karşılaştıkları ötekileştirmeden dolayı oldukça mutsuzlar.

Daha 2 gün önce tartıştıklarını  50’li yaşlarda ki adamın , kendileri üzerinden haksız yere kazanç sağladığını ve buna karşı olduklarından dolayı yetkililerden yardım beklediklerini söyleyen Muhammed,Marif,Hassan ve  Aref kardeşler zor şartlarda buraya geldiklerini ve yaşamak için bu işi yapmak zorunda olduklarını anlattı.

Aref ve Hassan’ın utandığından konuşmak istemediği röportajda Biz sorduk onlar yanıtladı, onlar anlattıkça biz sustuk, onlar anlattıkça biz utandık. İşte Yaşları 12 ve 16 arasında değişen Suriyeli Sığınmacılarla yaptığımız kısa sohbetten geriye kalanlar.

 

 

BASKI GÖRÜYORUZ , UTANIYORUZ AMA MECBURUZ

Aralarında en büyük yaşta olan Marif (16) konuşmaya başlıyor  ‘’ Biz burada bu işi yaparken utanıyoruz ama mecburuz. İşid belasından kaçarak getirildiğimiz bu topraklarda utanarak yaşıyoruz. Keşke bugün burada çöp topluyor olmasaydık, biz Suriye Halep’te kendi tekstil atölyemizde çalışıyorduk. Ama bugün burada insanların gözlerinin içine bakarak  yedikleri ve çöpe attıkları çıkarıyor ve satıyoruz. Bazen şikayetler üzerine Zabıta geliyor bize işlem yapıyor alıyor götürüyor. Saatlerce bekliyoruz sonra tekrar sokaklara çöp toplamaya geri dönüyoruz. Bizi buradan götürseler biz gittiğimiz yerde de bu işi yapmaktan baş çaremiz olmadığını biliyoruz. Biz utanılacak iş yapmıyoruz, ama yemek alacağımız zaman bile utanıyoruz.’’dedi.

 

HER GÜN MERSİN’DEN GELİYORUZ .

 

Her gün sabahın erken saatlerinde Mersin’den buraya geldiklerini dile getiren Marif, buraya gelirken bizden para alıyorlar, alsınlar da zaten bir iş yapıyorlar ve karşılığı olmalı. Bizim de durumu anlattığımız şoför ağabeyler sağ olsun bize yardımcı oluyor, 4 kişiyi 10 liraya getirip götürüyorlar. Bir fark var biz Suriye’de para vermiyorduk. Ama burada her şeyin bir bedeli var,sözlerini kullandı.

Öğlen arasında genellikle döner ayran yediklerini , bazen de simit ayran ile öğünleri geçiştirdiklerini anlatan Marif ‘’Savaş ne zaman biter bilmiyoruz ama kendi hayatımızı ve kendi özgürlüğümüzü yaşamak istiyoruz. 4 yıl oldu buradayız ve insanlara bakarken utangaçlık çekiyorum’’ dedi.

 

EN ÇOK BAYRAMLARI ÖZLEDİK.

 

En çok neyi özledin Muhammed diye seslendiğimiz Küçük Muhammed ,önce çekiniyor sonra ağabeyine bakarak , vücudu yarım dönük şekilde cevap veriyor ‘’ Burada en çok Bayram sabahlarında mutlu olmak için hayaller kuruyoruz. Kıyafetlerimiz oyuncaklarımız Suriye’de kaldı’’

İşid’in Halep’i işgaliyle başlayan süreçten hemen sonra buraya geldiklerini dile getiren küçük Muhammed  2 yıldır burada olduklarını söyledi ve ekledi ‘’ BU SAVAŞ NE ZAMAN BİTER ABİ?’’

Burada Devletimizin  yarattığı eğitim imkanlarından yararlanıp yararlanmadığını sorduğumuz sığınmacı kardeşler , Okula gitmediklerini de dile getirerek sadece çalışmak istiyoruz dediler.  Keşke Suriye’de ki gibi tekstil işinde çalışabilsek diyen kardeşler , çöp toplama işini çok sevmedikleri  dile getirdiler.

 

BİZE HEP FARKLI BAKIYORLAR, HIRSIZ MIYIZ BİZ ?

 

Toplum içinde hep horlandıklarını da dile getiren kardeşler, ne yapalım ağabey herkes bir değil ki, kaç kişiden dayak yedik boş yere suçsuz yere. Bize hırsız değiliz ki, sadece sokaklardan çöp topluyoruz. Biz istermiydik buraya gelmeye, Allah izin verirse gideceğiz. İnşallah bu savaşlar bitecek,dediler.